呔咯嘚呔咯嘚呔咯嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚呔咯嘚咯吺
呔咯嘚呔咯嘚呔咯嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚呔咯嘚咯吺
呔咯嘚呔咯嘚呔咯嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚呔咯嘚咯吺
呔咯嘚呔咯嘚呔咯嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚呔咯嘚咯吺
呔咯嘚呔咯嘚呔咯嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚呔咯嘚咯吺
呔咯嘚呔咯嘚呔咯嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚呔咯嘚咯吺
呔咯嘚呔咯嘚呔咯嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚呔咯嘚咯吺
呔咯嘚呔咯嘚呔咯嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚呔咯嘚咯吺
呔咯嘚呔咯嘚呔咯嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚呔咯嘚咯吺
呔咯嘚呔咯啲嘚
最后一段,韩梅唱的更欢快,纵然,她没有办法告诉所有人她多么珍惜在这舞台上的每一分每一秒,她是多么不舍这个舞台。
但是,她可以享受。
享受这最后的一分一秒!
啊咿呦咿
啊咿呦咿
啊咿呦咿
啊咿呦咿
呦
咳呀
呔咯嘚呔咯嘚呔咯嘚
呔咯嘚呔咯啲嘚呔咯嘚咯吺
……
家。
凌晨十二点。
晨阳还在房间里码字。
哒哒哒。